Erosi si gjetje arkeologjike!
​Jemi mësuar që arkeologjia të zbulojë dhe nxjerrë në dritë rrënoja e vjetra, materiale prej guri, druri, metale, madje edhe skelete njerëzish. Po dashurinë ? Si kanë pas dashuruar ato skelete të shkreta? Kanë qenë të lumtur, të trishtuar, xhelozë, të dashuruar marrëzisht?
Atë që nuk e bën dot arkeologjia në formën e saj klasike, autori i librit, Artan Fuga, nëpërmjet një gjuhe të qartë, një stili që ndiqet lehtë dhe këndshëm, me një tekst mbushur me kthesa të shpejta, na dëshmon se mund ta bëjë filozofia.
Duke “gërmuar” në filozofinë e Sokratit, të Platonit, më herët akoma në mitologji, në mendimet e një elite intelektuale të antikitetit athinas, ky libër ka synuar të nxjerrë nga errësira e kohëve të kaluara, një periudhe më shumë se prej 23 shekujsh të gjatë, si dashuroheshin njerëzit e asaj bote. Më tej akoma, si e mendonin atë vendin e dashurisë në shoqëri dhe në jetën e njeriut?
​Nëpërmjet një analize të hollë që na bën të përballemi me plot të papritura dhe histori të pa–mendueshme, autori në fakt analizon imtësisht se çfarë ndodhi përgjatë gostisë në një darkë të shtruar në banesën e një dramaturgu athinas për miqtë e tij këtu e më shumë se 23 shekuj më parë.
Ato që ndodhën atë darkë përcaktuan miliarda dashuri në shekujt e ardhshëm. Kështu është historia : ka shekuj që nuk vlejnë as sa një minutë nga jeta e një njeriu, por ka minuta nga jeta e dikujt që vlejnë më shumë se disa shekuj bashkë !
Të ftuarit në atë darkë, mjek, dramaturg, artist, filozof, politikan, historian, etj., shtrojnë pyetje të vështira dhe u japin përgjigje të mençura atyre, befasuese për ne njerëzit e sotëm.
Pse dashuron njeriu ? A mund të mos dashurojë ai? Çfarë i ndodh një njeriu që nuk dashuron dot?
A e dashurojnë njësoj njeri – tjetrin dy të dashuruar?
E lind bukuria dashurinë, apo është dashuria për të që e bën tjetrin të bukur?
Kur mbaron dashuria? Me se ngatërrohet ajo, duke na bërë të quajmë dashuri edhe ndjenja që nuk kanë lidhje me të ?Kur mbaron, tretet, dashuria? A ka dashuri që nuk mbar ojnë kurrë?Është dashuria një ndjenjë hyjnore, apo është e mbushur plot me vese, egoizëm, xhelozi, dhe nga çasti në çast mund të kthehet në urrejtje ?Pse një njeri me seks mashkullor mund të sillet si femërnë dashuri, dhe një njeri me seks femëror mund të ketë shpirt burrëror dashurie?A ndryshojmë ne prej njerëzve të asaj kohe, apo ata kanë ditur gjëra që ne sot, pas kaq shekujsh, të mbuluar nga dogma të ngurta morale, duke kaluar nëpër një edukatë mesjetare për shumë shekujsh, jemi verbuar për të parë të bukurën sikurse ajo na shfaqet, mbyllim sytë përpara saj nga frika se mos na rrëmbejë, jemi shurdhuar për të dëgjuar shpirtin kur na flet me gjuhën e kësaj ndjenje sikurse është dashuria, Erosi, ashtu sikurse ajo përjetohej nga mendjet e lira antike ?
Ndiqeni me kujdes këtë libër dhe do të gjeni përgjigje!